yaşamın kavakları esiyordu ankaraya inat
Ağlıyordu kuytu köşelerin sessizliği
Burukluğun çığlığında kayıyordu enkazlar
Yüz üstü duygu selinde
peri kızının gözyaşları akıyordu
Kirlenmiş hayatın maviliğinde, denize yansıyordu gökyüzü
Ellerinden kayıyordu insanların gençliği, çocukluğu, yaşlılığı
Gözyaşları hesaplı hesapsız kullanılmıyordu insafsızlığımızda
Hani aksa insan yanımız ağlayacak dünlere, yarınlara, geleceğe
Kaçırılmış yıllara yanarken bir yanımız
Beyinlerin sarıldığı şarmaşıkların düğümlerini çözemiyordu zaman
peri kızının gözyaşları okşasada gönlü
tut ki yüreğimden uçup gitmesin o bir damla gözyaşı
yine de beklerim seni gecemin yalnızlığında...
