- Hemen cevap vermek zorunda değilsin Asuman.
- Ben sözlüyüm.
- Sözlü mü? Ne sözü? Kimle sözlüsün?
- Kendisi subay.. Ben doğduğumda onlarla komşuymuşuz.O da benden üç ay önce doğmuş. Sonra annelerimiz bizi beşik kertmişler...
- Salak karılar! Beşik kertme neymiş? Sen beşikte mi büyüdün?
- Söz gelişi.. işte.. Ne bileyim?
- Kerttirtmeyin beşiğinizi! Komşuda biri doğdu diye senin onunla evlenmen gerekmez! Sapıklığın alemi yok! Evlenemezsin! Evlendirtmem! Seni benden başka kimseye yar etmem Asuman! Ayrıca ben kahvede Asuman benimki demişim artık, ağızdan çıkmış bir laf var.
- Evet ama, bizim de kesilmiş bir sözümüz var ortada.
- O sözü keseni dilim dilim keserim ulan! Heeeeyyyt!
