erkek: nejla seni seviyorum. gel kaçalım, gidelim bu diyardan. seferihisar'da arkadaş var onun yanında kalırız bi müddet...
kız: nihahahahahahahaaa. çıldırdınız mı kuzum? ah! ne kadar safsınız. benim gibi bir hanımefendinin sizin gibi bir çulsuza kalacağını mı sandızın? hem siz (kolundaki 24 ayar altın gerdanlıkla, parmaklarındaki tek taş pırlantalı yüssükleri göstererek) bana bunları verebilir misiniz?
erkek: şükran! ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? hani sen benimdin? hani ölene kadar birlikte mutlu yaşayacaktık? hani çocuklarımız olacaktı? hani vergi iade zarflarını beraber dolduracaktık? hani...?
kız: küstahlaşmayın kuzum. sarhoş olmalısınız siz. (bu arada kızın yakında evleneceği zamazingosu gelir)
zamazingo: şermin. kim bu beyefendi?
kız: aaaıııı. o muuu? babamın fabrikasında çalışan bir işçi. babamı soruyor. zam mı isteyecekmiş ne. aaaıııı... zaten gidiyordu.
erkek: nnnngidiyorum. ama intikamım acı olacak.
zamazingo: ne saçmalıyor bu adam yahu? ne intikamı?
kız: şeyyyy. sanırım babam zam yapmadı. ona kızmış
...
kapı çarpılır ve erkek orayı terkeder. aslında müjgan seviyordur erkeği ama kanser olmuştur. üç aylık ömrü vardır ve zavallıcak sevgilisini düşünüyor, o öldükten sonra kahrolmasını istemiyordur. ne yapmışsa sevdiğinden yapmıştır. falan filan...
ayrıca saçmalığa bakın ki adam zam istemeye fabrikatör hulusi beyin evine gidiyor. zamazingo da tam moronmuş.
