depremde ölenlere sevinmedim. ama üzülemedim de, ne yalan söyleyeyim. memlekette kol gezen kürt faşizminden yaka silkmiş, bıkmış biri olarak ilk kez bir felaket haberi ile yüreğim sızlamadı. burada mesele benim insanlıktan uzak biri olmam değil, nasıl bu hale gelebildiğim. barış naraları atmak kolay, git de evladını toprağa vermiş şehit anasına anlat sen artık kardeşlik masalını. benim öyle kadeşlerim yok!
tanım da gerekirse; içi yanan birçok insanın katıldığı sözlerdir. kendisini hiç izlemiyor olmama rağmen takdir ettim.
