birçok kişinin ilk evcil(?) hayvanıdır... dört beş yaşlarındasınızdır, annenizin elinden tutup pazara gidersiniz... mevsim de bahar-yazımsıdır... karton kasaların içinde cik cik cik diye öter bunlar... yapışırsınız anneye, anne bundan alalım bundan alalım diye... anne de iki tane alır, tek yaşamazmış civcivler, en az iki tane almak gerekirmiş... büyük bir sevinç vardır o ufacık bünyede... eve gelinir, hemen keseden çıkarılır civcirler, dibine gazete serilmiş büyük karton kutuya konulur... başlarsınız malak malak izlemeye, onların yem yiyip su içişlerini... yok yok olmaz böyle, daha atraksiyonlu bir şeyler olmalı... çıkarırsınız dışarı, balkona... başlarlar pıtı pıtı yürümeye..arkalarında siz... nasıl da gülüyorsunuz... ama tabi yaş küçük olunca beyin de küçük oluyor... zavallı hayvancıkları bir süre sonra ciddi ciddi kovalamaya başlarsınız... garip civcivcik balkon demirinden atlar son çare olarak... daha ilk gün... aşağıya bakarsınız, son ciiik sesi duyulur gibi olur... başlarsınız ağlamaya, birkaç saat tabi, balık hafizası var o zamanlar... diğeri mi? civcivler tek yaşamazmış...
