hayata doğuştan 1-0 yenik başlayan , 'ölmeye ölmeye ölmeye geldik!' sloganıyla doğmuş acıların civcivleridir. insan acır bunlara. ana yok , baba yok... çol çoğun elinde ölüp gidiyor çoğu. kimisi sıkılarak , kimisi üstüne basılarak...
çocuk işte , seveyim derken öldürüyor ama insan acıyor.
belki de en fazla acınası hayvan bunlar.
keşke hiç satılmasalar.
aynen köyde olduğu gibi , annelerinin peşinde bıdıl bıdıl koşsalar , siz yaklaşınca da anneleri sizi kovalasa da onlara zarar gelmese hiç... ama yok öyle olmuyor!
bu anlattığımı hiç yaşamamış olanlar da vardır , belki tavuk peşinden koşan civcivler görmemiştir bazıları ama görseydiniz bu renk renk boyanmış , anasız babasız , ömrü 3-5 günle sınırlı , çocuğun zeka düzeyine bağlı bir ömür geçirecek zavallı hayvanlara acırdınız...
