dün gece uykudan uyandım ve direk televizyon kumandasına sarıldım. sanki rüyamda vahiy inmişti de oku yerine televizyonu aç der gibiydi. zaten içimde anlam veremediğim bir sıkıntı ve bundan kaynaklanan uyku problemi. neyse kalktım, televizyonu açtım ki açmaz olaydım açar açmaz bir hüzün doldu içime gözlerime inanmak istemiyordum çocukluk aşkım müjde ar zamanın ünlü sempatiklerinden (!) orhan abimiz ile öpüşüyor. gördüğüm bu sahne karşısında içimi bir hüzün kapladı. aklımdan başka şeyler geçmeye başladı, bu saatte aniden neden uyanıp televizyon açma isteği uyanmıştı bende neden uyuyamıyordum neden her gece garip rüyalar görüyordum işsizdim bundan kaynaklı olabilir mi diye sorgularken neden işsiz olduğumu düşündüm o kadar çok konu düşündüm ki sabaha karşı neden sigarayı bıraktığımı düşündüm ki o an hatırladım son zamdan sonra sinirlenip bırakmıştım çünkü günlük 7,5 lira ayıracak param yoktu derken tekrar neden param olmadığını sorguladım ve işsizliğime geri döndüm. bu süreçte anladım ki tek sorun işsiz olmamdı peki bir işi hak etmiyor muydum. neden? halbuki iş bulmak için her şeyi yapmıştım babamın dediği gibi okuyup adam olacaktım okumuştum adam olmuştum ama iş bulamamıştım. acaba babam ve annem beni kandırmış mıydı? yıllarca dememişler miydi okumazsan iş bulamazsan diye. okuduk yinede işsiziz sorunun benden mi kaynaklandığını düşünürken lise arkadaşımı aradım biraz sohbet ettikten sonra dertlerinden bahsetti ve istediği gibi para alamadığı için işten çıktığını söyledi hatta o kadar çaresizdi ki bana iş sordu. sonra etrafımdaki insanlara baktım kız arkadaşım işsizdi, üniversiteden sınıf arkadaşlarım işsizdi yada çok ucuza satın alınmışlardı özel şirketler tarafından, liseden arkadaşlarım doktor olanlar hariç mutsuzdu. bu ülkede bir şeylerin yanlış gittiğini düşünürken film bitti. müjde ar ve orhan abimiz mutlu yaşayacaklardı. sonra amaçsız bir şekilde kanal gezmeye devam ettim ki aslında neden uyandırıldığımı anladım=24 şehit. gerçekten bir şeyler yanlıştı.
