günlerden yağmurlu bir pazar günü. aceleyle yakaladığım otobüse binip ilk gördügüm 4' lü koltuğa oturmusum cama bakıyorum hafiften. karşımdaki koltukta oturan bağyan sesli bir şekilde ''naber'' dedi. yüzüne bakıp şaşkın bir ifadeyle ''ha'' dedim refleks olarak. ''naber diyorum naber'' diye bir tekrar duyduktan sonra ''iyiyim de neden'' diye cevabı veriyorum yine aynı refleksden dolayı. ama acı gerçeği farketmem hiç de geç olmuyor. hafif sağına doğru dönüyor ve kulağında bluetooth cihazını görüyorum. işte o an ayağa kalkıp inecek var butonuna basma anımdır sözlük.
