"Ben Kürt'üm, bunu ben istemedim Allah istedi. Dünyaya Kürt olarak geldim, Kürt olarak da gideceğim. Ama taş atan, eylemlere karışan Kürt değil, okuyan bir Kürt olacağım. Öğretmenim gibi Allah'ın izni ile öğretmen olacağım. Hasan * ağabeyi tanıdık, onun nur yüzünü gördük, onun sesini duyduk, Hasan ağabeyi çok sevdik. Onu babamız gibi, annemiz gibi bildik. Ben Kürt'üm diye Türkleri sevmeyecek miyim? Hayır, o da insan değil mi? Onun da iki gözü yok mu? Benim de iki gözüm var."
keşke zeynep bu duyguyu hiç tatmasaydı. ırkçılığın "ı"sını bile bilmeseydi. her çocuk gibi onun da güzel bir dünyada kaygısız, korkusuz yaşamaya hakkı vardı. zeynep'in bu hakkını elinden alanların eli kırılsın!
