gerçek hayattan esinlenilmiş, izlenesi filmlerdendir.
scott hicks tarafından yönetilmiş, 2009 yılı avusturalya yapımı insanı içine çeken sıcacık bir film the boys are back. başrolde clive owen hayatının performansını çıkartıyor. abartıdan uzak, büyüklük taslamayan, kış günü içilen sıcacık çorba gibi bir film bu. eşini kaybeden joe warr'ın iki oğluyla arasında kurmaya çalıştığı bağı, babalığı tek başına öğrenmenin, sorumluluğun ve çabanın zorluğunu anlatıyor.
çekimleri çok sade olmasına rağmen görüntü yönetmenliği insanın aklını aklıyor, avusturalya'nın güzelliği mi yoksa özlenilen doğanın, günlük yaşamın alışılmış detaylarının tanıdıklığı mı sebebi bilinmez ama her planda ayrı bir büyü var.
oyuncuların hepsi birbirinden yetenekli ve doğal öyle ki acıları ya da mutlulukları asla yapay durmuyor, yan komşunuzun ya da en yakın arkadaşınızın hikayesini izler gibi izliyorsunuz ki yapay holivud klişelerinden uzakta rahat bir nefes almak için gerçekten en uygun liman the boys are back. çocuk oyuncu ve annesini kaybeden birazcık egzantrik ama dünyalar tatlısı artie rolündeki nicholas mcanulty izleyenin koruma içgüdüsüne ve neredeyse aynı anda bir çocuğun oyuncu ruh haline kaptırıyor, onunla beraber koşup, alakasızca bağrınmak istiyor insan.
ve tabii ki büyük, babasını tam olarak tanıyamamış, ergenliğin baskısı ve sevilmeme korkusunun pençesinde olan harry rolünde george mackay tüyleri ürpertiyor, kardeşiyle arasında kurduğu bağ, sorumluluk alma isteği, sevgi için gözyaşları o kadar doğal ki filmin bir yerinden sonra harry en sevilen ağabey halini alıyor.
kesinlikle izlenilmesi gereken, bir kaç ödül toplaması dilenilen, dünyalar tatlısı pamuk şeker gibi bir film. öyle ki ağlamak ve tebessüm etmek neredeyse kaçınılmaz, tanıdık gelen ancak uzun süre unutulmayacak bir hikaye anlatıyor the boys are back.
