şimdiye dek çoktan intihar etmiş olan fakat dünyadaki iğrenç düzenin daha ne kadar süreceğini görmek için her şeye rağmen inadına yaşayan kişi söylemi. bazen "alın lan alın, lanet olası hayat sizin olsun" deyip de gidesi geliyor insanın bu dünyadan. hele de son günlerdeki faşistlikleri, kötülükleri, nefretleri gördükçe "bu yaşıma kadar çok bile yaşamışım" demeden edemiyor işte. hayata bir kere gelip de böyle kötülükleri yaşamak, görmek, duymak reva mıdır bize? neden ya neden? ütopya değil, uzaydan gelecek dostların hayalini kurmuyorum. barış, insanca yaşamak, adam öldürmeden, çıkarsız, bebek katili olmadan, kadınları vurmadan yaşamak çok mu zor? yanlış zamanda mı geldik dünyaya yoksa hayatın gittikçe b.ku mu çıkıyor çözemedim. bir inşaattan kafama tuğla düşene kadar; bir düğünde beynime kaza kurşunu denk gelene kadar; kaldırımdan gitsem ya da yeşil ışıkta geçsem dahi bir arabanın altında kalana kadar inadına yaşayacağım (malum ülkemizdeki ölüm şekiller bunlar).
