şöyle dense olurdu: savaş olmasın, insanlar ölmesin!
ancak savaş var, insanımız öldü diye karşı tarafından da insanının ölmesini istemek ilkelliktir demek, savaşın ne olduğunu iyi kavrayamamış olmaktır. savaş var ise, düşmanlık vardır. düşmanlık var ise sevgi ya da merhamet yoktur. savaşın zaten en önemli özelliği kati ve kesin olmasıdır. olabildiğince az asker kaybı ile düşman hattında düşmanı zayıflatana kadar asker öldürmek. çünkü savaş, zaten diplomatik çözümsüzlüğün getirdiği son noktadır. bu durumda asker ölüyor daha fazla ölmesin demek hem hayalci, hem mantık dışı bir yaklaşımdır.
ha burada durum biraz farklı. ordu ve halk-counter-gerilla çarpışması mevcut. bu çarpışmayı durdurmak için siyasi bir takım adımlar atılabilir. bu siyasi adımlar arasında öldürme yoktur, amenna. ancak iş öldürme derecesine gelmişse ve kayıp veren taraf ha bire ordu ve halk oluyorsa, karşı atak yapmada ilkellik görmek, büyük yanılgıdır.
bakınız, ilk kanı döken ya da barışı kanda arayan bir görüşü veya barış adına bir çözümü öngörmüyorum. özenle ve sadelikle vurgulamak istediğim nokta şudur ki: savaş seviyesine gelinmişse, zaten diplomatik çözümsüzlük yaşanmış demektir. ve bu savaş seviyesinde kayıplar oluyorsa, karşılık vermemek hiçbir ordu ya da siyaset anlayışında yoktur. siyaset ya da ordu peygamberlik misyonuna sahip değildir ki şiddete karşı gül uzatsın? lütfen ince düşünelim. savaş anındaki ölümler ile genel manada insan ölümünün ya da öldürmenin arasında bariz fark vardır.
