hemen hemen bir asırdır öyle kıstırılıp öyle susturulmuşuz ki halk olarak, bazı faşist diktatörler ve şövalyeleri, atatürk'ü sevmemek şu yana, bu düşünceyi aklımıza bile getirmeyi engellemişler.
hani bir laf var ya, padişahın arkasından sövenler, padişahı görünce padişahım çok yaşa diye avazı çıktığınca bağırırlarmış. işte bizim halkımız bunu bile yapamazmış; bana öyle geliyor ki, ya bu adamı çok sevmişiz, ya da çok korkmuşuz bu şövalyelerden.
atatürk'ün beni sevmeme hakkı var ise, zannediyorum aynı hak bendede vardır.
ama öyle değil işte, içten içe atatürk'ü sevmezsiniz; ve bunu kimseye söylemezsiniz.
maksat o'nu sevenleri üzmemektir;
ya da bu gerçeği kendi içimizden dışarıya sızdırmayı "ağrımayan başı ağrıtma çabası" olarak görürüz.
, ve bu yüzden gizlemeyi tercih ederiz.
ve bugün gizlidende olsa, şu bilgisayarların ardında olsa bile, ben bir türk olarak, ama öncesinde bir insan olarak, ve bir müslüman olarak, gururla söyleyebilirim ki; bir çok türk genci atatürk'ü sevmiyor, çünkü sevmemek için ceplerinde yeterince sebepleri var.
çünkü bizim tek bir ilahımız var, allah. biz puta tapmıyoruz.
ve bizim tek liderimiz var, muhammed.
ve sırat'ın önünde, herkes lideriyle dikildiği zaman; bi'iznillah, o makamı çok yüksek olan muhammed mustafa'nın arkasında olacağız.
şayet bugün benim liderim atam diyen, acaba o hesabı çetin olacak gün; bir kez daha diyebileceklermi "atam sensin benim liderim" ?
herkes hesabını yapsın, tek lideri vardır müslümanın: muhammed mustafa
