kendimden kurtulup acımı dindirecek yolu buldum
ve aklımı meşgul eden o duygu seli
gitti
penceremden bakıyorum
fark eder görünüyorum
tüm gelip geçen insanları
fakat yalnızım
ve evden uzak
ve kimse beni bilmiyor
beni asla hoşçakal derken duymadın
kimseyle bir daha konuşmayacağım
ve günler karanlık
ve zamanıma sesleniyorum
bir kere görevimden emin olursam tekrar yükseleceğim
