şimdi yazdığın 'aşkım' ile başlayan o yazıları okuyorum. komik gelecektir bilmekteyim ama seneler sonra bile hala benimmişsin gibi hissetmekteyim o yazıları okurken.
biz kelimesini bile utandırırdı aşkımız. sadece birinci tekil şahıs * vardı aşkımızda. ben ile başlayan cumlelerinde varlığımı bilirdim. ben olmuştuk birbirimizde... bakanları kıskandıran bir aşktı. dillere destan olamadık belki de ama bakanları kıskandırdık be... onlar sadece dıştan gördükleri kadarına hayrandılar. bir de içimizi görebilselerdi biz kelimesinin bölücülüğünü anlayabilrlerdi, aşk'ın bedene bürünüşünü görebilirlerdi.
şimdi sen etine aşık bir kadının kollarında nefesimi tüketmektesin. şimdi sen o kirli ilişkine aşk diyerek aşka ihanet etmektesin
