malum koridordan geçen birini çevirip hal hatır sormak pek mümkün değil tek yaşadığın evde. "meydana gider mi?" ya da"bir winston light" cümleleri teoride konuşmaktan sayılsa da zorunluluktan söylendiği için saymıyorum ben.
bir şeyler paylaşmak için yapılanı diyorum ben ama konuşacak bir şeyler bile bulamıyorum şu sıralar insanlarla. bulsam zaten beni susturamayacaklar.
insanın gerçekten çok ihtiyacı olduğu bir eylemdir kısaca. hiç susmayın hatta, ta ki sesiniz kısılana kadar.
