zaman zaman içimden, küfür edeyim birilerine sataşayım atsınlar beni sözlük diye geçiriyorum.
işte o anlarda karanlık tarafımı fark ediyorum.
karanlık tarafım bile boktan, hayal gücünden yoksun, aciz olduğunu fark ediyorum.
sonra benim sorunum ne acaba diyorum, el alemin ağzında andıkları ibnelikleri ben hayal bile edeymiyorum, acaba onların hayal dünyası nasıl diyorum. bunları düşünürken kendime acıyorum, acizliğime.
bunların hepsine hayatım boyunca bşıma bela olan beni engelliyen tembelliğin yol açtığını biliyorum.
ve sonunda sikter et sana ne, git yat, ne birşeyle uğraş , ne birşeyi düşün git yat. düşünmeye bile üşeniyorum yazmayada. neyse çok uzun oldu yoruldum, yeter.
