öncelikle genellemelerden mümkün olduğunca kaçınmak lazım. zira peşi sıra ön yargıları da beraberinde getiriyor. çevremizde ya da toplumda gördüğümüz, eksiklikler barındıran yanlış örnekleri, tek bir noktaya kanalize etmek, en başta adalet duygusunu yaralayan bir tutum olur. çevremizde bize saygı göstermediğini düşündüğümüz ve müslüman olarak tanımladığımız insanların varlığını, tüm müslümanlara mal edemeyiz. zira ben, işte o mal edilemeyecek müslümanlar sınıfında yer aldığımı düşünüyorum ve haksızlığa uğradığıma inanıyorum şu aşamada. benim düşünce sistemimde; terör, şiddet ve hakarete başvurmadığı sürece, her insan istediği konuda fikrini ve düşüncesini ifade etmekte özgür olmalıdır. saygı, işte tam da bu noktada devreye girer. fikrine, düşüncesine katılmadığımız insanları anlamaya çalışmak ya da en azından onları olduğu gibi kabul etmek gerekir. aksi durum, şiddet diline kapı aralamaya sebep olur. şiddet dili de zamanla keskinleşerek, bizatihi şiddete vize verir. sonuç olarak, elbette ki birbirimizi sevmek zorunda değiliz, ama birlikte sağlıklı bir toplum olarak yaşayabilmenin temel kuralı, saygıdan geçer. şüphesiz ki, karşılıklı saygıdan.
