en güzelini anaların yaptığı, sevgililerin ise azıcık da olsa yanından geçtiği sevgi yemeğidir. bir zaman sonra katılan bu sevgi normal hallere döner, hatta çoğu zaman 'hergün hergün yemek, ne bu eziyet' düşüncesi katılır yemeğe. velhasılı biz analarımızın veya eşlerimizin yaptıklarını sevgi katıyor diye severek yerdik. gerçeği bilmemize rağmen hala da öyle yiyoruz. *
