nefs, nefis: ruh, can, hayat. insanın yeme içme gibi ihtiyaçları. kişi, kendi. asıl, maay(ayıp,leke), döl suyu.
nefsi emmare; ziyade zorlayıcı, emreden nefis, insanı kötülüğe sevkeden nefis.
nefsi hayvani; canlılık, nefis-canlılardaki anlayış ve hareket kudreti.
nefsi küll; nefsin bütünü, arş.nefsi levvame; kötülükten sonra, içte rahatsızlık uyandıran nefis, pişmanlık.
nefsi mutmainne; iyilikle kötülüğü atırd ede, kişiyi tanrıya yakınlaştıran meleke.
nefsi mütekellim (gramer); birinci şahıs.
nefsi natıka; insan ruhu, insanı diğer canlılar arasındaki mevkini-durumunu belli eden, işaret eden cevher.
binefsihi, binefs; kendisi.
kavramlar ifade ettiği, mündemiç bir tariften kalkışarak yargıya varılmaz. nefs, nefis şümullü kavramdır. nefsi emmare kötülüğü emreder, insanın hakim olamadığı, nefsine mağlubiyet halinin ifadesi olarak doğrudur, kullanılabilir.
