isteyen istediğini, bizim saf ırk olmadığımızı söylesin, fark etmez. Ben oğlumdan biliyorum ki; biz Türk olarak damgalanmış doğuyoruz. Bazılarımızda o damga leke olarak kaybolsa bile hayat boyu tavır olarak yapışıp kalıyor
Bu aralar Türklerin ırkçı olup olamayacağı tartışılıyor. Buna verilen cevaplar çok çeşitli. Bazıları, Türklerin saf ırk olmadığını, bu nedenle de ırkçılık yapmalarının mümkün olmadığını söylüyor.
At üstünde binlerce kilometre giden, yolda çeşitli noktalarda çiftleşen, geri dönüşte de yoldan çocuklarını toparlatıp alan ve bu işlemi Viyana kapısına kadar sürdüren bir kavmin çok da saf olmasına imkan olmayabilir tabii ki... Ama ben bir özel anımı nakletmek istiyorum.
Benim oğlum Amerika'da doğdu. Doğar doğmaz, poposunda bir leke olduğunu gördüm ve 'bu ne' dedim. Doktorlar, Türk bebeklerde bu tür lekenin olabildiğini ve bir süre sonra bunun ortadan kalktığını söylediler.
isteyen istediğini, bizim saf ırk olmadığımızı söylesin, fark etmez. Ben oğlumdan biliyorum ki; biz Türk olarak damgalanmış doğuyoruz. Bazılarımızda o damga leke olarak kaybolsa bile hayat boyu tavır olarak yapışıp kalıyor.
Hep söylerim; ben dünyanın herhangi bir şehrinde binlerce kişi arasında Türkleri şıp diye bulup çıkarırım. Bir kere çağanoz gibi yürüyorlar. (Bitirim bir şey var bunda) Ayrıca suratlarında o anda tavla oyununda mars yapmış bir insan mağruriyeti okunuyor. Etraftaki insanları da küçük gören şekilde davranıyorlar. Bu onların ne olduklarına da bağlı. isterse apartmanın kapıcısı olsunlar, apartmanın sahibi gibi tavır alırlar.
Bu böyledir ama diğer insanları ne kadar küçük görürlerse görsünler; Türklerin ırkçı davranışları, tutarlı bir şekilde hayatlarına geçirdikleri de pek söylenemez. Bunun nedeninin ne olduğunu, ayrıca sosyal-genetik özelliklerde aramamız gerekiyor galiba...
Bir uç örnek vereyim... Diyelim Türkler tamamen ırkçı bir siyasi oluşum içindeler ve başka ırka da soykırımı uygulamaya karar verdiler. Almanları örnek alıp toplama kampları yaptılar ve gaz odaları filan da kurdular. Bir kere bu kamplara insan sevkıyatı tamamen aksardı, trenler yolda raydan çıkar, çarpışır ve genelde rötar yapardı. Almanya'da trenlerin hâlâ daha dakik olmasının sebebi Nazi döneminde toplama kampı sevkıyatında kurulmuş olan düzendir. Anlayacağınız; Türkler düzenli sevkıyatı katiyen yapamazdı.
Daha önemli bir gelişme de gaz odalarında yaşanırdı. Sevkıyat olmayınca odalar bir süre boş kalacak ve personel sıkılacaktı tabii ki... Onlardan bir tanesi, sonunda teybe bir pop müziği kasedi mutlaka koyacaktır. işte o an, koskoca ırkçı sistemin çökeceği an olacaktı. Çünkü Türkler gaz odasında dans etmeye ve ellerini yukarı kaldırıp, 'heeeyyoooo' diye bağırmaya başlayacaktır. Bir tren rötarlı da olsa geldiğinde katledilecek ırktan insanlar da partiye katılacaktır ve bunu Türkler katiyen yadırgamaz. Çıkan kargaşada Türkler diğer ırkı unutup birbirlerini bile katletmeye başlayabilirler. Eğlence, parti varsa Türkler soykırımını bile unuturlar...
