ilk anda var olan hadiseyi kabullenmek istemez bunu yaşayanlar, kendilerini bile suclarlar. hatta bazen sucludurlar. hayattan sogurlar. buna paralel olarak, cocukken düsledigi dünyanin aslinda bir hayal oldugunu sonunda anlayip incinirler. icindeki cocuk bavulunu toplayip, onu ahirette beklemek icin yola cikar. iste bir de böyle terk edilirler kendileri tarafindan, artik onu gökkusaksiz, gri bir hayat beklemektedir.
cok mu melankolik oldu? napayim, hayal kirikliklari melankoliye gebedir.
