sevmeyince kendini suçlu hissettiren istektir aynı zamanda. arkadaşımla yolda yürüyoruz. önümüzde kadın, önünde 2 yaşlarında çocuk. baktım kafamı çevirdim, ama yok arkadaşım saldırdı çocuğa, yanaklarını mıncırdı falan. bende severim ama o an hiç uğraşasım yok. gören bakıyo, geliyo, çocuğun yürüyemeyişini izliyolar falan. ortam kalabalıklaştı ve o beklediğim an geldi. arkadaşım bana baktı:
- aaayy baksana şuna ne tatlıı. dedi.
anneyle kısa bir süre bakıştık. " sevcekmi sevmcek mi mal mal duruyo" diye düşündüğüne eminim. hemen ortama karıştım ve şunu yaptım:
- oy oy senin ağzın mı var, senin burnun mu var, sen yürümeye mi çalışıyosun. tip.
rahatladım, bir nevi toplum baskısı. çocuklar masum ve sevilesi şeyler. sevmeyeni dövüyolar.
