bilindiği üzere kaygı nöbetidir. her şey yolunda gitse bile her an bir şey olacak, yolunda giden tüm detaylar ters gelecekmiş gibi gelir ve günü , anı zehir eder size. etrafınızdakileri de davranış bozuklukları ile şoktan şoka sokarsınız.
2.5 senedir bununla yaşıyorum inat ettim doktora gitmemek ve ilaç kullanmamak için. haa yendin mi derseniz tabi ki de hayır hatta anca anca kendi kendime telkin edebilmeye başladım. daha fazla dayanabilir miyim bilmiyorum tek bildiğim bir an önce kurtulmak istediğimdir.
eksileyen arkadaşım yaşadığımı beğenmedin ondan mı eksi oy verdin anlamadım??
edit: iğrenç bir hastalık olmasının yanında yenilmeyecek bir şey değildir. her ne kadar işimi sırf bu yüzden kaybetsem de şimdiki durumum sağlığım açısından çok iyi. çok yol katettim bununla ilgili. şuan yeni başlangıçlar arifesindeyim. her kışın sonu muhakkak bahardır. yeter ki sabredip yenmek için kendinize inanın.
