modern zamanların acınası durumlarımdan biridir. kime baksam yüzünde bir huzursuzluk, bir memnuniyetsizlik. gülmeyi unutan zavallı gözlerimiz var artık. önceleri hayat dutluk iken böyle miydi acaba? bir büyüğe danışmak lazım. ama duyumlarıma göre mutluymuş eski zamanlarda yaşayan insanlarımız. güler yüzlüymüş, huzurluymuş, mutluymuş.
paris merkezli ekonomik kalkınma ve işbirliği örgütünün düzenlemiş olduğu 'hayat nasıl' raporuna göre türk'ler bu rapora göre iş konusunda çok mutsuz ve listenin sonlarında yer alıyor. mesai saatlerinin fazlalığından ve az kazanmalarından dolayı memnun değilmiş türk vatandaşı.
nasıl olsun ki? nasıl olsun? iş verenlerin haklarının işçilerden daha fazla korunduğu bir ülkede çalışanlar ve halk nasıl mutlu olabilir?
türk insanı sadece mesai saatleri konusunda değil birçok konuda muzdarip. yeşil bir çevre konusunda duyarlı vatandaşlarımız varmış, gözlerim yaşardı gerçekten. parsel parsel yeşil alanları satın alıp betonları dikenlere karşı pek sesimiz çıkmasa da yeşil alanları isteyenler çoğunluktaymış. ve şikayet raporuna gmre 2.sırada yer alıyormuş türkiye.
rapora göre meşru olan ve normal olan tek şey ülkemizde yaşlı nüfusun istihdam konusunda geri planda olması imiş. ee doğal tabi. genç nüfusa fırsat verilmesi gerektiğini biliyorlar.
