postmodern insan ve ikili ilişkilerinin temeline menbaalık eder. her açıdan çağdaş olduğumuzu; yılın astrofizik, nükleer devir olduğundan dem vurarız; ancak insanı insan yapan temel değerlerden birisi olan; özgürlük ve dilediğini yapma güdüsünü; sevgili, eş yada arkadaş payesini atfettiğimiz kişilere bahşetmeyiz! sanki; o kişi bizim forsamızmış da, bizim manüpülasyonumuza ihtiyaç duyuyormuş gibi.
ondandır ki; aldatmak denen fiil, absürd ve gerçekdışı karşılanıyor. oysa burada birey; kendi yaşamının en önemli dürtüsü olan cinselliği, aşk bağı ile bağlandığı kişi dışında da yaşamak istiyor, isteyecektir de. çünkü tabiatı buna müsaittir. evli olunsun veya olunmasın, çiftler birbirlerinin kölesi değildirler! aldatmak yaşanmalı, partneri bir meta olarak görmemeli, olası özgürlükçü tutumlar; hem erkek, hem de, kadın tarafınca olumlu karşılanmaya çalışılmalıdır. bu insanların hidayete erdirilmesinde ulaşılması gereken, bir merhaledir.
