"bu sehirde buldum bugday ellerini
bu sehirde sevdim badem dillerini
senle unuttum butun ezberlerimi"
işte bir askın meali burası...
"pişman değilim ama" derken,
buruk bir gülümseme düşüyor yüzüme
"düşman degilim ama düştün gözümden"
buruk gülümseme devamlılıgını koruyor hala
hiç düşman olunur mu?
"bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?" diyor...
yaşlanıyorum.
ne bekliyor acaba,
o bir daha görülmesi dahi muamma olan adam?
bitenlerin ardından
"seninle kapattim ask defterlerimi"
kapatılmış bir defter, bir daha öylesi gelmez tabii gelmez.
pişman mıyım?
degilim. ama caydım sözümden...
kaç saattir bu şarkı dönüyor bilmiyorum ama hayatımın hikayesi bu olmalı... teşekkürler Sezen.
