sürekli dövüşülen,punduna getirip anneye ispiyonlanmaya çalışılan,bisikletini elinden almak için türlü rezillikler yaptığınız kardeşi sevdiğinizi hiç anlamazsınız ta ki birgün ölümcül bir hastalıkla pençeleştiği o küçücük çocuk yatağında onu o kadar aciz gördüğünüz ana kadar.bahçede bisikleti,bez torbanın içinde bilyeleri,futbolcu kartları bir yana savrulmuş hepsi içinize batıp batıp durur.hastalığı sırasında ateşler içinde yatarken adınızı sayıklar ,öldürür sizi kahrınızdan,yaptığınız o kadar haksızlık için kendinize lanet eder,eğer iyileşirse bir daha onu hiç üzmeyeceğinize dair kendinize söz verir,geceler boyu allah'a dua edersiniz.ve birgün gözlerini açar,sonra tamamen iyileşir,normal hayata dönülür.tabi yine kavga edilir,küsülür ama verilen söz hiç unutulmaz,kardeş anaya babaya karşı her daim savunulur,gerektiğinde son kuruşa kadar borç verilir,kız arkadaşıyla barıştırılır,yeri geldiğinde şebeklik yapılıp güldürülür.çünkü kardeş insana Allah'ın en büyük lütuflarından biridir.ve sevgisi de o denli büyük olur...
