bir arkadaşım 'şu hayatta mutlu olanlar sadece aptallar' derdi hep. kendi mutsuzluğunu bana da bulaştırdı sonra da çekti gitti sağ olsun. hiç bir başarıyla yetinememesiydi sebep, ya da başka bir deyişle hiç bir şeyden tatmin olamamasıydı işte. aah arkadaşım aah, keşke hep o sıradan arkadaş olarak kalsaydın da bana mutsuzluk sebepleri vermeseydin bir kova.
