tam tersini yaşadığım durumdur. okula neredeyse bir yıl geç başlayarak enteresan ama pişman olmadığım seneler geçirmiştim. herkes küçücüktü.
ama sanırım bunun intikamını almak isteyen ailem, yetenekliyim diye basketbolda yaşımın üst liginde oynamamı isteyen antrenörlerin teklifini kabul etmişlerdi. herkes kocamandı.
okulda bir dev, sahada bir cüceydim. ama eğitim hayatımın üniversiteye kadar ultra başarısız geçmesi fakat sakatlandığım ana kadar geçen basketbol kariyerimin gururla hatırlanması beni her zaman düşündürmüştür.
not: çocuğunuzu asla büyük lige sokmayın. bırakın yaşıtlarıyla paşa paşa oynasın.
