6.
-
bir istanbul sabahı yine
bedenimin ısıttığı yorganımı,
üzerimden atarkenki o buruşukluğu,
yüzündü sanki...
ılık bir suda,ellerini yıkıyordum yanaklarımdan,
havlum yine dokunuşunla yarışmaya çalışıyordu..
elime tutuşturulan çantam sana özeniyordu ama,
nafile...
hüzün yağıyordu istanbula...
binlerce metrede pamuksu tenin beni çağırırken..
güneş ufacık penceremde doğmaya çalışıyordu,
sensiz muzlim dünyama..
nickini bu dizelerden alan yazar. evet açıklıyorum, bu benim. **
