hani kızların bir sözü vardır ya "bir gün ben de hayallerimin erkeğiyle karşılaşıcam" diye; ben biliyorum, hiçbir zaman hayal ettiğim gibi bir erkekle karşılaşamıyacağım. çünkü sınırsız bir beyin ile hastası olduğum bedenlere istediğim gibi davranan bir ruh ekliyorum ve beni seçtiriyorum. o hayalimdeki erkeğe seçme hakkı tanımadan kendimi seçtiriyorum. o hayalimdeki erkek ile geçirdiğim süre en fazla 10 dakika oluyor; sonra uykuya dalıyorum....
esasında ne kadar acı bir durumdur ki hayal kurmayı seven birinin esasında gerçekleşemeyecek hayallerinin olduğunu bilmek. ve ne kadar güçlü bir davranıştır ki o kişinin vazgeçmemesi... 24 yaşındayım ve bu yaşımda hala "zamanında şans verdim de noldu o erkeklere? hepsi kafama sıçtı gitti. artık beklentilerim yüksek; gerekirse istediğim gibi biri olmazsa hiç olmasın" diyebiliyorum. ve itiraf etmem gerekirse korktuğum şey hayallerimin erkeklerinden biri ile karşılaşamayacak olmam değil; yıllar sonra karşılaşamadığımda; "ama olsun çok iyi birisi ve beni de seviyor, beni mutlu edebilir" diyerek aşık olmadığım biriyle evlenme kararı alma ihtimalim...
