sonbahar artık kendini iyice göstermeye başladı, dışarıda yağmur yağıyor. ben severim bu havaları bilirsin. uzun uzun yürürüm dışarıda. nitekim bugün de öyle oldu. attım kendimi sokağa, iki saate yakın yürümüşüm. sonra bir banka oturdum. düşündüm biraz. bizi düşündüm. birlikte geçirdiğimiz anları düşündüm. kurduğumuz hayalleri düşündüm. birden bir şey geldi aklıma. seneler öncesinden bir anı.. yine aynı bankta, bu sefer yanımda sen varsın. konuşuyoruz. daha doğrusu ben konuşuyorum, kızıyorum sana. yüzüne bakmadan kendi kendime söylenip duruyorum. sonra sen ayağa kalkıp karşıma geçiyorsun. bi'an gözlerime bakıyosun, başımı çevirmeye çalışıyorum izin vermiyosun. sarılıyosun. itiyorum seni kendimden, ama izin vermiyosun. ağlamaya başlıyorum ben. yüzümü ellerinin arasına alıyorsun, göz yaşlarımı siliyorsun. sıkı sıkı sarılıyorum sonra sana. "sakın bırakma beni" diyorum. bi'şey söylemiyorsun sen, susuyorsun kocaman. ve ben bugun yine aynı banktayım, yanımda olmasanda yine seninleyim. yine ağlıyorum. ama bu sefer silmiyorsun gözyaşlarımı, almıyorsun kollarının arasına.
ben böyle değildim eskiden. ağlamazdım öyle her şeye, yeşermezdi böyle gözlerim sürekli. sen gittiğinden beri böyleyim ama. biri canımı acıttığında yine telefona sarılıyorum seni aramak için. telesekreterin sesiyle geliyorum kendime. ne komik değil mi.. senin yokluğundan yakınmak için yine seni aramaya çalışıyorum. ama olmuyor işte. çok özlüyorum seni. her canım sıkkın olduğunda iki kelimenle keyfimi yerine getirmeni özlüyorum. gece 3.17 telefonlarını özlüyorum. hasta olduğumda koşarak gelip yaptığın şebeklikleri özlüyorum. bana zorla ketçaplı pilav yedirmeye çalışmanı özlüyorum. sakarlıklarını özlüyorum. içimde çiçekler açtıran gülüşünü özlüyorum. ama en çok sana sarılıp uyumayı özlüyorum. kollarında huzurla uyumayı özlüyorum.
çok özlüyorum seni şu sıralar. hep özlüyordum ama şu sıralar sonbahardan mıdır nedir, daha bir acıyor göğüs kafesimin içindeki şey. ne olur rüyama gel bu gece meleğim, gülümse bana sarı sakallarının arasından, sarılayım yine sana kocaman...
