kapıdağ'da beraber kamp yaptığım arkadaşlarımdır bunlardan 9 tanesi. her şeyi fotoğraflarla belgeleme ihtiyaçları vardır, siz çekin bari beni çekmeyin sevmiyorum makineye odaklanıp gülmeyi, içimden gelmiyor.
o gezide kolunu kıran kızın içler acısı hali yoktu, dağdan inip hastahaneye gidişimizde attığı çığlıklar da , sadece hastane çıkışı gülümseyip poz verdiler mecburen uydum.
her tarafını sinekler yemiş, gece yabani hayvan çıkar korkusuyla 3,5 atan yüzler de yoktu. amerikan filmlerindeki gibi kamp ortamı varmışcasına davranmak niye ? marşmelov(marshmallow) vardı, daha çubuğa geçirilip ateşte hafif ısıtmayı bilmeyen bünyenin sanki o hep yaparmış gibi poz vermesi her şeyi açıklıyor.
sizler fotoğrafımız olsun diye bu geziye geldiniz, doğa iyi bir fon görevi gördü.
