gel, gel, gel... gel gitme kadın
ruhumu hicrana yakma, hicrana yakma
karşında esirim, bana düşman gibi bakma
inlet beni, öldür beni, ağyara bırakma.
oğuz akay' ın eserine geri dönülürse, eserde latife hanım' ın aşka bakışı yazdığı bir mektuptan alıntılanmaktadır:
aşk, sadece duru ve neşeli bir gülüş olmalı. biz bunu bir hıçkırığa çevirmeyi başarıyoruz. sevdiğine işkence etmemiz sevdiğimizden mi acaba? biri fazla verdiğini düşünür, diğeri yeterince almadığını. serzenişler başlar. aslında, budalalıkla her zaman herşeyi açıklamak isteriz...hiç birşey bize başkalarının samimiyetsizliğinden şüphe duyma izni vermez. hayır, hiçbirşey, hiçbirşey. bu olsa olsa kendi samimiyetsizliğimizdendir.
