Sana tükettiğim kelimelerimi yok sayamıyorum. Engelleyemiyorum, bir yenisini daha ziyan etmeyi. Bilseydim, hiç yaşamazdım seni. Bizi hiç anlamazdım. Bilemezdim, biliyorum. Anlamadığım çok şey var. Aradan yıllar geçmiş olsa bile, bende bıraktığın yara her gün kanıyor. Geçer mi diye sormuyorum kimseye. ihanetin en ağırını yaşadım belki de. Değer miydi bilmiyorum. Biz, ikimiz, ruhlarımızı kanattık. Sonunda, arkamıza bakmadan uzaklaştık. Biz bittik. Biz, birbirimizden gidebildik. Suçlamak değil bu, sitem hiç değil.
Ben suskunluklarımı yaşamaya devam ediyorum ardından. içimdeki çıkmaz sokaklarda dolaşıp duruyorum. Gelmeyeceksin biliyorum. Gelme zaten. Bunu kaldırabilecek durumda değilim.
Ama, bir neden sorusu var aklımı kemiren..hiç sormayacağımı bile bile, yaşamaya mahkum ettiren.
