Kolej yıllarımın samsun-mecitözü-nazilli-kuşadası koşuşması sırasında neredeyse yılda bir ay bile kalmadığım yer.
Ama o birer aylık süreler nasıl konuksever, nasıl sevecen bir yerli halkı olduğunu göstermeye yetti. Yerli halkın evleri genelde bahçelidir, kapılarını geceyarısı haricinde kilitlemezler, açarsınız kapısını, girersiniz, bahçede dut, vişne allah ne verdiyse yersiniz. Yetmedi mi evin içine dadanır, mutfaktan yörenin geleneksel böreği haşhaşlı çörekten çayla birlikte kapar çıkarsınız. insanların tek kızdığı israf etmenizdir yoksa yumulun yumulabildiğiniz kadar.
Tabi dışardan gelen memur aileleri (misal annem) bunu inanmazlıkla izlerler. Haberli misafirlere bile mırın kırın eden bu nazlı şehir erkanı hayatlarının puzzle'yla boğuşur dururlar.
Yemyeşildir. Ortasından suyu akmayan boklu bir deresi geçer. Gazeteler zor gelir hatta karlı günlerde gelmez.
Yeni Hitit Tur diye otobüs firması bilem vardı len ahahaha nüfusu on bin yoktu:)
Çok can yerdir. Benim o bir aylık sürede bulduğum gibi iki can kanka bulursanız, Stephen King'in, John Steinbeck'in o küçük yeşil Amerikan kasabalarındaki serüvenlerini yaşayabilirsiniz.
Yeminliyim, ölmeden tekrar göreceğim o iki can kankamın peşine düşeceğim.
