artık mükemmelliyetçi değilim. hiçbir zaman da olmak istemedim aslında. anladım ki herkesle arayı iyi tutmak bana göre değilmiş. ne zaman biriyle aram bozulsa, işler kötü gitse hemen kabuğuma çekilir içten içe üzülürdüm günlerce. ama artık daha iyi anlıyorum. böyle böyle öğreniyoruz hayatı, ilişkileri, acımasızlıkları...varolanla yetinmek varken neden hep daha fazlasını istedim ki? mükemmelliyetçilikten sıkıldım gerçekten sözlük.
