biliyor musun?
senden ayrılalı sakal bıraktım
zamanının akışına koyuverdim kendimi
gömleklerim kolalı değil artık
pantolonum ütülü değil
ayakkabım boyalı değil
öylesine değiştim ki
görsen tanıyamazsın
sabahları gün doğarken kalkıyorum
ilk işim bir sigara yakmak oluyor
ve bir süre denizin hışırtısını dinliyorum
sonra, apansız sen geliyorsun aklıma
gözlerin, dudakların, ellerin geliyor
şimdi nerdesin kimbilir
yatağında uyuyor olmalısın
artık beni görme rüyalarında
korkarsın.
mevsim sonbahar malum ya
serde de kör olası şairlik var
boyuna hüzünlü şeyler düşünüyorum
ağaçların yaprakları dökülmeğe başladı
keskin poyrazlar esiyor kuzeyden
kuşlar durmadan göç ediyor
ara sıra düşenler oluyor yorgun ya da yaralı
tutup okşuyorum tüylerini, gagalarından öpüyorum
ve diyorum ki
sana kavuşmak için bir göçmen kuş olmalı
işte böyle
günler, haftalar geçip gidiveriyor
saçım, sakalım birbirine karıştı
yine de her geçen gün
kendime biraz daha alışıyorum
ve biliyor musun
unutamayacağımı bile bile
seni unutmaya çalışıyorum... *
