"Gerçek sanatçılar ülkesinin ve dünyanın gerçeklerine tanık olmakla yükümlüdür. Benim Türkiye’nin gerçeklerine tanık olduğum olay: Hukukun üstünlüğünün gittiği, adaletsiz bir kalkınma girişiminin hızla yol aldığı, parasız eğitim diye pankart açan genç arkadaşımın 16 ay tutuklu kalması ama Şili’de o çocukların devrim yapması.
Burada festival kadını tema alıyor. Dünyanın hiçbir yerinde kadın, çocuk bu kadar cinayete, tacize mahkum kalmıyor."
Rutkaz Aziz'in oyunculuğu severim. iyi bir insandır da eminim kendisi. Ama bu kadar sığ bir bakış açısı ile yaklaşıp, sadece kendi bakış açısını taraflı olarak yansıtarak(kimsenin cevap verme şansı yokken), planlanmış bir konuşmayı, içeride yine bu plana dahil alkışçı (bir nevi amigo topluluğu) takımı ile görkemli bir hale getirerek, şov yapması hoş olmamış.
Sanatta siyaset her zaman oldu ve olmalı da. Fakat bu kadar taraflı bir siyaset, bence hiç bir alanda hoş değil. Burada bir mesaj değil; bir aykırılık, bir baş kaldırı mevcuttur. Bunlar toplumu refaha değil, huzursuzluğa iter. Her şeyin bir adabı olduğuna inanıyorum.
Ayrıca şu cümleyi tekrar vurgulamak istiyorum;
"Burada festival kadını tema alıyor. Dünyanın hiçbir yerinde kadın, çocuk bu kadar cinayete, tacize mahkum kalmıyor."
Siz ya dünyayı takip etmiyorsunuz, ya da görmezden geliyorsunuz. Bu gibi söylemler şunu işaret eder. Sadece yurdum gazete ve gündemini takip edenler insanlar, bu gibi olayların dünyanın hiç bir yerinde yaşanmadığı sanır ve en kötülerinin yurdumda var olduğu kanısında kendini sabitler.
Sanatçı olmakla aydın ya da ne bileyim böyle şeyler olunmuyor. Her sanatçıyı baş tacı yapmakta bence cehalettir. Kendi fikir ve düşüncelerinin yetersizliğini kabul edip, başkalarınınkinden medet ummaktan başka birşey değil. Bir nevi acizlik.
