millet! bu başlık vesilesi ile şunları söylemek isterim.
yakınlarda yaşadığım yerde hayatta kalmış son ermeni olan orhan(ohannes) amcayı kaybettik, adamcağız uzun süredir yaşadığı tek başına hayatı noktaladı. kimdi bu ohannes(biz orhan derdik)amca? memleketin yaşayan son ermenisi idi, malum dönemler öncesi bölgemizde ciddi bir ermeni nüfusu vardı. osmanlının son dönemlerine kadar türkler ve ermeniler adeta gül kimin geçinip giderlerken malum savaş dönemlerinin getirileri sonucu bu osmanlının sadık tebası ermeniler malesef bir takım zihniyetler tarafından bir takım zihniyet evrilmesine uğradılar/uğratıldılar.(kızım sana söylüyorum gelinim sende anlayabilirsin)
eee, 'yağız atın çiftesi pek olurmuş' hesabı osmanlının bu gelişen duruma cevabı biraz (bkz: pek) oldu, bunuda inkar eden yok. ama birileri diğer gelişmeleri tek ayak üstünde sürekli inkar yoluna gidiyorlar ve de üstüne bin türlü yalanlar iftiralar uyduruyorlar. bunun adına şimdilerde "lobi faaliyetleri" denmekte.
işin tarihsel tarafını bir tarafa bırakıyor bizim ohannes(orhan) amcaya dönüyürum. o adeta bizden biriydi, zaten insan insandan ne kadarı ile farklı olabilir ki? onun yaşantısı yamesi içmesi konuşması kimseden farklı değildi. hatta bizimkilerin bazı malum yaşantıları onun kine rahmet okutur vaziyetteydi. hatta son zamanlarında 'beni müslümanlar gibi gömün' dediği söylendi. ama ölümü üzerine akrabaları gelip kendi adetleri üzere defnettiler(ben görmedim). yani anlayacağınız ben ermeni deyince aklıma ohannes gelirse kafamda oluşan ermeni imajı müspettir.
yani şunları demekteyiz; olayları birileri yaşar, birileri duyar-anlatır ama yaşananlarla duyulanlar hep farklı olur. çünkü insan hiç rahat durmaz, sürekli birşeyler katar durur.
birileri sürgüne tehcir der, birileri katliam der.
aynı durum günümüz türkiyesinde bazı bölgelerde yaşanan terör içinde hemen hemen birebir uymaktadır. aynı ermeni-osmanlı olaylarında olduğu gibi kürt meselesinde de yaşananlar bünye içerisinde yaşanmakta. yara neyse sebebi her neyse bu topraklar içinde yaşandığından kalıcılığı sirayetide o derece etkili olmaktadır. bu topraklar nice düşman gördü nice kanlı savaşlar olaylar yaşadı ama acısı çabuk geçti. dışarıdan gelen mikrop gibi atıldı unutuldu. çanakkale de 250 bin cana sebep olan ingilizlere bugün yüzyıllarca beraber yaşadığımız ermeniler kadar (hatta kimileri için kürtler) nefret duymayız. çoğu yerde dillerimiz adetlerimiz hatta hatta nesillerimiz bile karışmıştır. ermeni tehcirinde kimse sanmasınki tehcire tabi bölgelerdeki tüm ermeniler gönderildi. büyüklerimiz anlatırlar sürgüne giderken bir teneke altın karşılığı çocuklarını türk ailelere verenleri. çünkü bu yolculuğun sonu belirsizdir. bugün o ailelerinden kopmuş evlatlar belki çoğumuzdan müslüman-vatansever çoğumuzdan türk olmuşlardır.
uzatmayalım... 'kazın gerçek ayakları bize gösterildiği gibi hiç değil' biline. ermeni meselesindede böyle kürt meselesin d e d e... allah başka mesele başımıza vermesin.
