sözlük mesaisinin hemen akabinde uyuyan yazarın , rüyasına girmesi muhtemel durumdur. sözlükteki yeni konumu dolayısla şamar oğlanına çevrilen dördüncü nesil yazarların ise , bilinç altının depreşmesidir. kendi entry'leri hakkındaki tedirginliği , ve diğer okuduğu yazarların entry'lerinin de bir tür muhasebesidir . sayısal bir muhabese değil kuşkusuz. imla hataları, cümle kurgusu, anlatmak istediği, yaratıcı olabilmek gibi niteliğe yönelik kıyaslardır . bu durum kaçınılmazdır , lakin unutmaya çalışmak da rüyalarda bir şekilde dile gelmesidir.
örnek vermek gerekirse:
bir rüyamda sözlüğe yeterince entry girmediğimi ve bu yüzden de bana mesajlar atıldığını görmüştüm . mesajlar "sen bu konuda ne düşünüyorsun?" şeklindeydi . konu hakkında hiçbir fikrimin olmadığını ve bu yüzden de mesajları nasıl yanıtlayacağımı bilememenin o başdöndürücü atmosferinde , ben de kendimce uydurduğum tanımları giriyordum . asıl olan ise daha sonra oldu , bütün yazarlar o entryme olumsuz oy vermişti . haftanın en kötüsü istatistiğinde birinci sıradaydım . hiçbir istatistikte birinci olamamış birisi olarak da kan ter içinde kaldığımı anımsıyorum . evet buraya kadar olan kısım unuttuğum detaylar hariç tutulursa birebir rüyamda tecelli eden kısmıydı.
şimdi biraz kurguyla , rüyayı bitirmek istediğim şekliyle bütünlemek istiyorum :
öncelikle yazar olmak için 10 tanım girmiştim ve bu tanımların tamamı da edebiyatla ilgiliydi . sebebi ise yönetimin dikkatini çekmek ve bir an önce yazar olmaktı.oldu da.lakin daha sonra sırtımda bir yük varmışçasına yazıyordum.sanki bütün yazdığım an'a tanık olan birileri vardı . zall'ın beni sürekli gözetlediği gibi bir vehimdi bu. kurtulamıyordum , sürekli imla hataları yapıyor ve edit'leyip duruyordum . sonra sözlük yazarlığımın üzerinden bir hafta geçmesiyle ancak alışabildim , ama hala o denetlenme hissi gitmemişti . işte tam da bu hislerin yoğunluğunda , ekşi sözlüğün aziz kedisi ve otisabi bizim zallla birlikte diyaloğa başladılar . benim hakkımda konuşuyorlardı . aziz kedi makina programını izlemeyi yarıda bıraktığımı bir yerden öğrenmiş olacak ki , sinirli sinirli bana bakıyordu . otisabi ise , saçlarımı neden kestirdiğimi sorun ediyordu. bizim üst bünye zall ise onların yanından ayrılıp yanıma geldi ve kulağıma şu sözleri fısıldadı : "f ile başlayan türkçe karakter yoktur" . önce bu sözlerine anlam veremedim, lakin daha sonra aniden bir kavrayışın eşiğinde buldum kendimi .
evet uyanmıştım, rüya bitmişti. sonra yatağımın sağ tarafından itinayla kalktım ve besmelemi çekip f klavyemin başına geçtim.ondan sonrası malumunuz zaten.
