bugün öğle saatlerinde - üds sınavım sonrası- gerçekleştireceğimiz hede. heyecan değil o an'ı beklemek başka bir şey sanki.
bir gün öncesinden sevdicek'in tamamen hazırlıksız şekilde beni görmek için yüzlerce kilometre yol gelmesi (tamam atıyorum 130km falan) bunu duyan canım annemin "getir de tanıyalım artık" demesi sonrası gerginlik de bambaşka. tadından yenmiyor, öyle müthiş.
sevdicek'in deplasmandaki performansı da merak konusu. sonuçta rakip takım 3 kişi. birlikte geçen 9 yılın ardından tek kişilik seyirci koltuğumdan kolaylıklar diliyorum kendisine. *
(bkz: bekleyelim ve görelim)
