bu cemaati sevmiyorum. sevmiyorum derken, içimde olumlu ya da olumsuz bir duygu beslemiyorum kendilerine karşı. ama bazı konularda hep takdir etmişimdir.
kim ne derse desin, çalışkanlar. bu özelliklerini hep takdir etmişimdir. aksini iddia eden varsa onun objektifliğinden şüphe ederim. gerçekten çalışkanlar. yükselişlerinin sebebi de müslüman olmaları, dürüst olmaları filan değil çalışkan olmaları. çok dürüst, gerçekten inançlı olanlarını tanıdım. ama haysiyetsiz, iki yüzlü ve yalancılarını da tanıdım. aynen olması gerektiği gibi homojen bir karışım halindeler.
cemaatte gördüğüm en büyük sorun ise kibir. kişisel olarak değil, cemaate duyulan bir özgüven. tepeden tırnağa hepsinde var bu. müslümanların tek temsilcisiymiş gibi bir yaklaşımları var. diğer islami gruplara karşı ne kadar iyi niyetli olmaya çalışsalar da tepeden bakıyorlar. buna engel olamıyorlar. hatta birçoğu başka islamcı gruplara dahil olanları ya da kendi halinde müslüman olanları alenen küçümsüyor. çok tehlikeli bu bence.
geneli için söylemiyorum ama bir çoğu cemaati islami bir grup olarak değil de bir nevi esnaf sendikası olarak görüyor. cemaate maddi manevi destek olan yerlerden alışveriş yapılıyor, iş verilecekse önce cemaatte bu işi yapan var mı diye araştırılıyor, cemaate dahil olan esnaflar birbirlerinden mal alıyor. anlayacağınız para mecbur kalınmadıkça dışarı verilmiyor. bu durumdan istifade eden müteşebbisler de oluyordur tabi ki.
bir de israil'den ya çok çekiniyorlar ya da çok seviyorlar. geçen seneki mavi marmara olayına fethullah gülen'in yaptığı yorumdan da rahatlıkla anlaşılabilir.
