4 bölümlü bir beethoven senfonisi. önemli bir senfonidir. 1811-1812 arasında yazılmıştır ( da o zaman içinde sadece bu senfoniyi yazmamış beethoven, daha bir dolu esere pararlel olarak devam etmiş). 13 nisan 1812´de bitirmiş olacak ki partiture bu tarihi not etmiş.
birinci bölüm iki kısımdan oluşur, giriş kısmı ve sonradan gelen presto, birinci kısım dört, ikinci kısım 3 vuruşlu ölçülerdedir. 2.kısım alla breve´dir. bu bölümün bir pasajı mozart´ın kv 97 senfonisine çok benzer. beethoven ın kulakları duymadığı ve bu mozart senfoniyi kesin olarak tanımadığı düşünülürse, oldukça düşündürücü bir ayrıntıdır.
ikinci bölüm çok meşhurdur. bir tür passacglia, gibidir -ama değildir de, çok tartışma götürür- tematik yapı çok basittir. ancak yazın son derece lirik ve güzeldir.
üçüncü bölüm scherzo´dur. çok enterasan olan bir noktaysa beethoven müzik tarihinde ilk kez olmak üzere bu scherz nun trio´sunu 4 4lük ölçüde yazmış ve eserin orta yerinde tempoyu değiştirmiştir. bu "trio" çok ünlüdür ve çok güzeldir. beethoven´un çok sevdiği "akorun dominant sesini devam eden bir perde halinde tutma" alışkanlığı burada aynen kendisini bütün haşmetiyle gösterecektir.
dördüncü bölüm çok köpüklü bir bölümdür. gerçek bir finale´dir. ortasındaki development kısmında yaylıların çaldığı karmaşık müzikal yapı, eserin çok uzak tonlara modulasyon yapması, garip olmaya gariptir de böyle müzikal değişimlere cesaret etmesi, kendisinin çağının ne kadar ilerisinde bir adam olduğunu gösteremeye yetmektedir.
bu eserin iyi yorumları vardır. kuşkusuz en ünlüsü karajan-berliner yorumudur. ancak furtwangler yorumu, toscanini -new york phil. yorumları da hiç yabana atılmamalıdır. sözlük yazarı bu senfoniyi dinlemeden ölmemelidir.
