uludağ üniversitesine başlamamdan itibaren geçen ilk 7 ay içerisinde yaşadığım yurdumsu şey. ilk bir hafta orhangazi yurdunda kalmıştım uzak diye nakille kampus içindeki yurda yerleştim. yerleştim de ne göreyim. o kadar kız topluluğu ancak uyuşturulursa öyle bir yerde o sakinlikte yaşayabilirdi. yani bir şey içmeden kafayı bulmadan orada yaşamanın imkanı yok diye düşünüyordum. çamaşır odasına 5 tl'lik kahve makineleriyle su ısıtmalar, tabi o suyu tuvalet musluğundan doldurmalar, o iğrenç tuvaletlere girmeler. hatta ilk bir kaç ay içinde arenayı arayıp şikayet etmeyi bile düşünmüştüm. aşağı yurt memurunun yanına sürekli bir şeyleri şikayet etmeye iniyordum.
2 3 ay sonra ne oldu sizce ? tabi ki ben de alıştım. hem de hiç bişey içmeden, uyuşturulmadan. ama 7 ay anca dayanabildim. ailemin şartlarını zorlayıp kurtuldum oradan.
devlet yurdunda kalmak zorunda olan herkese sabır diliyorum. umarım ya yurdunuz temizdir ya da en kısa zamanda kurtulursunuz. bunun haricindeki düşünceleri düşünmek dahi istemiyorum.
