dershanede tanışmıştık..
birbirimize baya bi alışmıştık..
iyi günlerimiz de eğlencenin dibine vururken, kötü günlerimizde göğüs geriyorduk zorluklara..
zamanla en iyi arkadaşı olmuştum herhalde..
birşey olsa hemen telefonum çalardı arayan 'o', ya da bir mesaj..
sanki bende beklemezdim telefonlarını.. mesajlarını..
yanındayken o yeşil gözleriyle bakınca bana solyanımda tuhaf bir şeyler kopuyordu..
bi keresinde doğum gününü unutmuştum aahh kafamaa, mesaj gelmişti telefonuma "unuttun"..
tabi ertesi gün gönlünü almayı bilmiştim.
doğum günü akşamı pankart yapıyorduk takımımıza artan boyalar çarşaflar felann havada soğuuk. neyse bitirdik geldik. birde telefonumda ne göreyim o mesaj.. ulan düşünüyorum ne yapsam ne yapsam..
gece olmuş 12:30, çıkıyorum sokağa artan çarşafa ellerim boya, gecenin yarısı o soğukta kocaman bir pankart onun için.
okuluna erken gidiyor tabi ulan ne yapsak ne yapsak, anlaşılan bu gece uyku haram bize, saat yaklaşıyor 2'ye..
evide bizim eve yarım saat, yürüyoruz tabi hocam..
neyse sonunda bitirdik yolu.. sabahın köründe evinden o güzel uykusundan uyanıp servisinin yolunu tuttuğu sokağa güzel bi şekilde asıyoruz pankartı (tabi birde çiçek düşünüyoruz ama çözemedik be çiçeği)..
güneş doğuyor ufuklarda.. vakti geldii.. solyanım şuanda olduğu gibi hızlı bir şekilde çarpıyor..
aklımdada ufak bir düşünce çırpınıyor çıksam mı karşısına çıkmasam mı nasıl olsa pankartta imzamız da var..
neyse karşıdan gelen o güzellik.. o dalgalanan sarı saçları..
pankartı görüyor.. şaşırıyor.. yüzünde gülücükler.. pankartın ardından ben.. boynuma atlıyorr "inanılmazz.. nasıl yaptın bunu.. çook teşekkür ederim.. ilk defa böylee şöyle.." derken, duruyoruz bi yerdee vaktinin az kaldığını servisinin geleceğini söylüyor (sınavı varmışş..)
neyse anlatmıyoruz tabi gece yaptıgımızı, uyumadıgımızı.. cefası bizde kalsın hocam..
fotoğraf felan çekiniyoruz pankartla felan.. sonra topluyorum tabi..
yolluyoruz okulaaa.. gönlünü aldık değmee keyfimee..
günler geçiyor.. derken birde sevgilisi de oluyor tabi bu güzel kızın.. mesajlar felan derken daha az görüşüyoruz.. bi keresinde ayrılıyor yanında alıyorum soluğu, gözleri yaşlı, omuzumda başı..
tabi kaçar mı barışıyorlar tekrardan..
artık daha da az görüşüyoruz..
3 haftadır hiç görüşmüyoruz..
geçen mesaj atmış "noldu küstük mü, hiç arayıp sormuyorsun. unutma ben her zaman buradayım." ( tarzında birşeyler, hatırlayamıyorum tam be..)
neyse hocam fazla uzatmadan..
ben seni çok seviyorum be "kanka"..
solyanımda hala aynı duygular..
korkuyorum da karşına çıkıp konuşmaktan yakışmaz sana bolmm diyorum kendi kendime.. olur mu hiç öyle şey diyorum.. olsa bile ne derler arkanızdan düşünsenee.. hem o nasıl tepki verir ki..
elbet bir gün gelecek o gün be güzelim.. geçicem karşına haykırıcam sana layık olan en güzel cümleleri.. belki sende bekliyorsundur beni..
bunun sonunda ya sen varsın güzelim, ya da bana zindan olacak geceler, bana zindan olacak şu kahpe hayat..
