geçen pazar radikal'de yazdığı yazısında gazetenin tavrına, manşetine ve eyüp can'a ciddi mana da vurup geçmiş yazardır. ondan önceki perşembe gazete manşeti oluveren bebekler mezara bdp meclise'yi gazetemiz diyeceksek yazısıyla fena eleştirmiştir. tabi bu eleştiriden nasibini fazlasıyla eyüp can almıştır.
yıldırım türker bildiğini yazmakla (azınlığın sesi olmak) ezber bozmak deyimine kattığı sonsuz zerafet ve sadelikle akılda yer etti uzun zamandır. bu haliyle köşe yazarları familyası içinde olması gereken birisi. belki başarısı köşe yazarlığından farklı olarak yazar ruh halini şiirsel donanımla birleştirmesinden kaynaklanmakta. çünkü ciddi bir yazar o!
fakat şu azınlığın sesi olmak sesi çıkmayana ses olmak kaygısını dillendirdiğinden beri ifade özgürlüğü ve genel olarak özgürlükler babında özellikle işine gelene destek babında yazıyor eleştirisini alıyor. kürt sorunundaki hassasiyetini devlet merkezli eleştirisini temel aldığı yazı şeklini gene aynı devletçe mağdur edilen( fakat ne şekilde olursa olsun devleti temsil eden) haksızlığa uğrayan bir polise benzer üslupla kalemini konuşturamayacağını sanmaktayım. ya da bu zamana kadar konuşturduysa ben görmedim.
hani ayrımcılıklarla, artışına tanık olduğumuz ötekileştirmelerle uğraşırken ayrımcılığın içinde ayrımcılık uygulamayı kendisine mübah sayabiliyor.
bu bahsettiklerim yıldırım türker'in değerini küçültmez fakat her şeye özgürlük diyorsak bunu köküne kadar sindirebilme erdeminde bulunmalıyız. ve kendimiz, ailemiz bu tip konuların muhatabı olduğunda da tavrımızı değiştirmemeliyiz. aslında samimiyetinden şüphe duymak istemiyorum fakat bu benimkisi sadece bir istek! istemekle öyle olmayabiliyor durum.
biraz ben merkezli değerlemelerine dikkat çekmek istedim. buna karşı devlet eleştirisi yaparken toptan bir yokluk teorisine inanmadığını düşünüyorum. iyi devlet, eşit devlet, ayrımcılık karşıtı devlet diyorsak herkese her şeye...
işin içine üstü kapalı anarşizmi sokuyorsak konu dağılır, karmaşıklaşır. fakat, bunu yok sayıyorum değerlendirmeleri çerçevesinde.
