itiraf ediyorum: eksi oyları bol keseden vermeme rağmen, iş artı oya gelince elimi korkak alıştırıyorum. yahu elim gitmiyor. beğendiğim şeyler olmuyor mu? elbette oluyor, ama yok veremiyorum artıyı. zaten bir entry' i okurken yazanın şakirt olduğuna dair bir izlenime kapıldıysam anında basıyorum eksiyi götüne bunda hiç şaşma yok. aptalca entry' lere de tahammülüm yok mutlaka. ama artı oya gelince iş tıkanıyorum, ihmal ediyorum arkadaş. elim artı oya gitmiyor. eh işte bile vermek zul geliyor. sanki '' güzel yazmak zaten yazarların zorunluluğu, sorumluluğu, ne yani bir de ödüllendirecek miyim?'' diye mi düşünüyorum bilmem. bu küfrederek eksiyi basma durumu bir hastalık hali aldı bünyemde sanki. hatta şu an bir şakirt ,ya da laik farketmez, entry' sine denk gelsem de bassam eksiyi, rahatlasam diye geçiriyorum içimden. bir görev gibi adeta... neyse.
