telefonunuza bir mesaj gelir ve heyecanlanırsınız. belki birinden mesaj beklersiniz o an. belki beklemediğiniz bir anda mesaj gelmesini bekler, ve yine aslında bir beklenti içine girer, şu mesajı okursunuz:
" hey eski turkcelli, geri dön bebeğim. vodafone geçtin de ne oldu ? eğer geri gelirsen sana sinema salonlarının en boş olduğu saatlerde ve senin için sinemaya gitmenin en imkansız olduğu günlerde bedava bir sinema bileti vereceğim. "
yine mesaj gelir, yeniden heyecanlanırsınız ve okursunuz:
" vodafone dan herkese hem çok yakışıklı/güzel hem de çok anlayışlı, zeki, esprili sevgili ! bizde kal bebeğim. "
tekrar tekrar mesaj gelir ve okursunuz:
" rüzgar küçük hoşlantı alevlerini söndürür, büyük aşkları alevlendirir. çok güzel söz di mi kanka. "
bip bip ve okursunuz:
" lan abi gelirken sigara al. "
bip... okursunuz:
" bu ay 56,74 tutarında fatura borcunuz var. "
daha mesaj gelmeden titreyen bilgisayar ekranından anlarsınız durumu ve okursunuz:
" lütfen sizi arayıp kontör isteyen kişilere aldanmayın, sonra çok üzülüyoruz e.g.m "
gün içinde böyle mesajlar okumak yalnızlığın kuytu kutusuyla mesaj kutunuz arasındaki ilişkiyi anlamanıza sebep olur. siz gün içerisinde aslında şahsınıza yazılmayan en aşağı 5 mesaj okuyarak bir gününüzü daha kutuya yerleştirip yatağın altına, kendinizi de yatağın üstüne atarsınız. siz yalnızsınız.
tanımsız kapatmayalım. telefona gelen mesajların içinde özlem, sevgi, nefret ya da buna benzer hiçbir insani duygu barındırmamasıyla bastıran yalnızlık hissi.
